İSİG, eylül ayına ilişkin İş Cinayetleri Raporu’nu bugün yayımladı.
Buna göre; bu yılın ilk dokuz ayında bin 359 emekçi, iş kazalarında yaşamını yitirdi. Bu veri, günde en az 5 emekçinin iş cinayetlerinde öldüğü anlamına geliyor.
2022 Ocak’ta 120, şubatta 109, martta 121, nisanda 129, mayısta 176, haziranda 189, ağustosta 186, eylülde 157 emekçi iş cinayetlerinde hayatını kaybetti.
Raporda şu tespitlerde bulunuldu:
“Havaların ısınmasıyla (esas olarak tarım işkolundaki mobilizasyon ve üretim artışıyla) birlikte mayıs-haziran-temmuz-ağustos döneminde iş cinayetlerinde bir sıçrama meydana gelmişti. Eylül ayından itibaren havaların soğumaya başlamasıyla tarım işkolundaki ölümlerde azalma gerçekleşti.
Gemi, tersane işkolunda ise oransal olarak iş cinayetlerinde artış var. Güvencesiz çalışmanın hakim olduğu işkolunda, özellikle kalp krizi nedenli ölümler dikkat çekiyor. Önümüzdeki dönem, bu işkolundan başlayarak meslek hastalıkları mücadelesinin yeniden ivme kazanması gerekiyor. (Aliağa’da ilk öncü adımlar geçen aylar atılmıştı.)
Eylül ayında dört katı atık işçisi, hayatını kaybetti. Kilis’te Suriyeli işçi Ahmet Binni’ye, çekçek ile atık kağıt ve plastik toplarken otomobil çarptı. İzmir’de 67 yaşındaki işçi Gökmen Durmuş’a, saat 03:30 atık kağıt toplarken taksi çarptı. İstanbul’da 4 yaşındaki oğlu Hüseyin ile atık kağıt toplayan Suriyeli işçi Rakam Elhamud’a (ve Hüseyin’e) minibüs çarptı. Sigortasız, sağlıksız koşulların ve çocuk-göçmen-yaşlı emeğinin yoğun olduğu, üç otuz para için belirsiz saatler çalışılan vb. işkolunda acil örgütlenme faaliyetlerinin yoğunlaştırılması gerekiyor.
40 yaşındaki Hülya Onaylı, İzmir Konak’ta, Tramvay Köprü durağında güvenlik görevlisiydi. Saat 21:45 civarında duraktan tuvalete gitmek için ayrıldığı sırada araç çarptı. DİSK/Genel-İş 9 No'lu Şube üyesiydi. Sendika şubesi, yaptığı açıklamada ‘Bu, bir kaza değil iş cinayetidir. Sendika olarak tuvalet ve benzeri ihtiyaçlar için defalarca talepte bulunduk, böylesi sonuçlar yaşanmaması için uyarıda bulunduk, ancak hiçbir adım atılmadı’ açıklamasını yaptı. Tuvalet sorunu birçok iş yerinde karşımıza çıkmakta, işçiler bu yüzden hastalanmakta ve ölmekte.
İşçi ölümlerinin şehirlere göre dağılımına baktığımızda İstanbul ve geçen yıllar onu takip eden İzmir, Kocaeli, Bursa ve Antalya gibi şehirler dışında Anadolu sanayi şehirlerindeki ölümler, buradaki işçileştirme ve güvencesiz çalışma koşullarını açığa çıkarıyor. Gaziantep, Şanlıurfa, Muğla, Aydın, Denizli, Ankara, Konya, Mersin, Samsun, Kayseri, Manisa vb. şehirlere dönük çalışmalara yoğunlaşmak gerekiyor.
Çocuk ve genç işçilere dönük bir mücadele başlığının hızla belirlenmesi lazım. Çocuk işçilik, 4 ila 8 yaş arasında başlıyor. Bu yaşta, mevsimlik tarım işçisi, çoban ya da sokakta mendil satan çocuk ölümlerine rastlıyoruz. Ancak mevsimlik tarım işçisi çocuklarda ve sokakta çalışan çocuklarda 8 yaşından itibaren bir artış var. 10-12 yaşlarda, tekstil ve metalde çalışan çocukları görüyoruz. 13-14 yaşlarından itibaren tarım, inşaat, sanayi ve hizmetlerde çalışan sayıları milyonlara ulaşan çocuk işçi var. 18-27 yaş arasında ise (sanayi, inşaat, hizmetler işkolunda) büyük şehirlere yığılmış, geleceksiz ve güvencesiz yeni bir işçi sınıfı karşımızda."