Türk futbolunu üç İstanbul kulübüne endeksli olarak dizayn eden futbol baronları spor faaliyetinden çok adeta film sahneliyor.
Filmin türü de cinayet, futbol cinayeti.
Yazılmış olan senaryoya göre “motor” deniyor ve sonrasında da film sahneye konuyor.
Senaryoya bağlı kalan hakemler her hafta adeta şov yapıyor. Üç İstanbul kulübünü yarışta tutabilmek için düdükleri nasıl üfleyeceklerini şaşırıyorlar.
Ama bu öyle bir film ki birçok türü aynı anda içinde barındırıyor.
Suç, dram, gerilim, absürd, mafya, realty show, komedi aynı anda her tür içinde maşallah!
Öyle ki Holywood bile böylesini zor çeker.
Ortaya konan filmde başrolde ise sözde düşman! kardeşler var.
Anadolu kulüpleri ise figüran! Öyle ki yardımcı rollerde bile yer alamıyorlar; çünkü o yardımcı rollerde federasyon, kurulları, hakemler ve medya yer alıyor.
Hepsi de ‘esas oğlanlara’ yardım etmek için adeta birbiriyle yarışıyor.
Filmde herkes rolünü biliyor ve başlar başlamaz rolünü kesmeye başlıyor.
Filmin gişesi yüksek olsun diye başroldekilerin hep zirvede kalması ana amaç.
Bazen Anadolu kulüpleri lehine kararlar da veriliyor gibi gözükse de aslında o kararlar da
Oyundan biraz düşen başrol oyunsunu sahneye tekrar döndürmek için veriliyor.
Maçlarda başroldekilerin kazanacağı kesinleşince göz boyamak için çalınan düdükler de adeta izleyenlerin zekasıyla dalga geçer gibi.
İnsanların bunları fark etmediklerini mi düşünüyorlar yoksa tepkisizlikten mi cesaret alıyorlar merak ediyorum!
Tüm bunlar olurken bu sinemanın seyircisi ne yapıyor peki?
Bahsettiğimiz o figüranların hayranları bu filme Altın Ahududu ( Kötü film ) ödülünü veriyor.
Onların dışında kalan seyircinin çoğunluğu ise platonik bir şekilde başrol oyuncularına aşıklar ve bu komediyi görmezden geliyorlar.
İşte yaptıkları bu?
Günün birinde bu kötü senaryo iflas ettiğinde ve film “The End” dediğinde, esas oğlanlar, yardımcıları ve şakşakçıları ne yapacaklar merak ediyorum.