Karabatak deyince ilk anda bataklıkta yaşayan bir kuş türü gelirdi akla. Oysa hızla suya dalışındadır ismindeki keramet. Ama güçlü yanlarımız zaman içinde zayıflıklarımız haline gelir ya, başka yönlerimizin gelişmesini engeller... Karabatak kuşunun kaderi de bu özelliğinin etrafında dönmüş durmuş. Oturmuş şair bir gün suyun kenarına, yazmış;"Kısmetini Suda bulur Karabatak Nereden girer Nereden çıkar Bilene aşk olsun Avcı da sevmez ya Av kokar diye Kendini görür Kolay değil Göçer karakuş Tebdil-i mekan Yüreği kanatları Konar göçer Göçer konar"Evet, ava giden avlanır misali, avcılar karabatak kuşunu ipe bağlayıp balık yakalatır, ağzından alırmış. Sonrası?..Benzer bir durum kabak çiçeği için var. Güneşi görünce dayanamayıp sonuna kadar açar ya kabak çiçeği.. Hatta güneşi görünce duyduğu heyecan, köklerini sarıp sarmalayan toprağı unutturur.. İşte onu yolmak isteyen insanların beklediği an!..Oturmuş şair tarlanın kenarına, dinlemiş;"Sanma ki kaybolurum Toprağın altında Dört mevsim varımAldanma yapraklarımın döküldüğüneYenileri gür çıksın diyeSen yağmurum ol Beraber yükselelim gökyüzüne Bulutlar çiçek açsın Arı ol bal vereyim sana Tohumlarım coşsun Kelebek ol Beraber renklenelim"Bakmış durmuş, durmuş dinlemiş, dillenmiş yeniden;"Her şeyin bir anlamı var da Bedelini bilmeyiz ki Başkasına söylemek kolay da Nedenini bilmeyiz ki"Sevgiyle kalın.Yüksel Çilingir