?>

Hüsnü Dayı...

Hüsnü Dayı...

Yalçın ARAS

6 yıl önce

1989 ve 1990'lı yıllarda Bulgaristan'da karışıklıklarvar.Türkler ile ilgili asimilasyon hareketi var.Türkiye, Bulgaristan'daki soydaşlarına kapılarınıaçmış..Hüsnü Dayı'da tasını tarağını toplamış 70'inde Türkiye'ye ve Bursa'ya göç etmiş…Ömrünü doğduğu topraklarda geçirmiş bir insanın bu yaşta göçe zorlanması anlatılması çokzor bir durum.Balıklı'daki imalathanenin tam karşındaki akrabalarının evinin önünde bütün gün oturarak bizi seyrediyor. Güneşin gölgesi döndümü Hüsnü Dayı bizim tarafa geçiyor..Ben geldiğim zaman bir şey söyleyecek gibi oluyor, fakat söyleyemiyor.Bir kaç gün sonra yine göz göze geldik ve ben 'hoşgeldiniz amca' dedim..'Hoşbulduk evlat' dedi ve doğrudan 'çalışmaya iş var mı benim için' diye sordu.Ne demek Hüsnü Amca başımızın üstünde yerinizvar …İçimden 70 yaşında adam ne iş yapar diye düşünürken ..Kendi söyledi: 'Her işi yaparım, bekçilik dahil ve ne verirsen ver yeter ki çalışayım.'Gel Hüsnü Amca, canın sağ olsun bir şeyler buluruz senin için dedim..Derken bir yıl sonra Hüsnü Amca, elimiz ayağımız oldu..Bulgaristanda kamyon tamircisi imiş..Elinden her iş geliyor makinaları söküyor topluyor..Üretim de aparatlar yapıyor…Ramazan kadromuz  yaklaşık 10 +15 kişiyiz..Kültür parkın içinde iftar yemeği vereceğiz…Hüsnü Amca sende gel dedik..Atatürk Stadyumunun orasını tarif ettik biz seni alırız dedik.Aldık Hüsnü Amcayı iftarı yaptık..İftardan sonra çocuklar parkı gezdirecekler Hüsnü Amcaya oradan bırakacaklar diye dağıldık…Dağıldık gece saat 12 sıraları bir telefon, Hüsnü Amcanın akrabaları arıyor eve gelmedi diye..Ben bir telaş parka gittim  orada yok  stadyuma aldığımız yere gittim…Hüsnü Amca orada bekliyor…Ah be Hüsnü Amca ne oldu arkadaşlar bırakmadılar mı seni…Oğlum ben lunaparkta arkadaşları kaybettim…Aradım bulamayınca tek bildiğim yer burası buraya geldim..Önemi yok dedi benim için..Hüsnü Amcayı eve bırakırken bana yolda şöyle dedi..Oğlum dedi: 'Ben Bulgaristan için yıllarca çalıştım emek verdim bizi zorla yerimizden yurdumuzdan ettiler. Ama ana vatan  bizim için kutsal  ama ben Türkiye için hiç üretmemiştim çalışmamıştım,inan bana yemek yerken şu koca Uludağ üstüme geliyor zannediyordum,hakkınızı yiyorum gibi geliyordu Bana.ama allah razı olsun beni işe aldınız ve ülkem için çalışmak nasip oldu.onun için beklemek ne demek sabaha kadar beklerim..'Aradan yıllar geçti eski atatürk stadyumun oradan geçerken hep Hüsnü Amcayı beklerken görüyorum gibi geliyor…Sonra Hüsnü Amca rahmetli oldu…Ben 'Hüsnü Amca' diyordum,çalışanlar ise 'Hüsnü Dayı' diyorlardı…Daha sonra Hüsnü Dayı rahmetli oldu..Allah nur içinde yatırsın ölünceye kadar çalıştı rahmetli…Bize çalışmanın ibadet olduğunu daha nasıl  anlatabilirdiki …!

YAZARIN DİĞER YAZILARI