Temmuz geldi sıcaklar bastırdı ve ben hala tatil programı yapamıyorum…
Sadece ben mi? Tabi ki değil....
Yıl boyunca çalışmanın yorgunluğundan ve pandemi süresince yaşadığımız onca stresten kurtulmak için de büyük bir rol oynuyor tatil....
Düşündüğümüzde bayağı bir yıprandık aslında…
Evet hep evdeydik ama kafalar karışıktı…
Bilinçsiz ve belirsizce bir bekleyiş...
Şimdi hayallerimizle baş başa kaldık...
Deniz kenarında, şezlonga uzanmış keyif yapmak yerine, şezlonga uzanmayı hayal edecek kadar çaresiz bıraktı bizi bu kovid-19 belası...
Kumsalda dolaşmayı, insana huzur veren denizin dalga seslerini, şezlonga uzanıp kitap okumayı, sahilde rengarenk dondurma yemeyi, hatta açık büfelerde sıra beklemeyi bile özledim....
Özlemekle kalmadım, hasretle bekliyorum: Gazete yok, dergi yok, televizyon yok, kötü haberler yok... Günlük tasalardan uzak, sadece denizin hışırtısı, ayaklarına masaj yapan kum tanecikleri ve güneşin batışını izlemenin verdiği huzur...
Ne güzel geliyor kulağa dieğil mi?
Müzik yayını yapmayan bir plaj...
Hatta mümkünse, çocuklarına ciyak ciyak bağıran anneler ve etrafa hava basmak için bağıra bağıra konuşan gereksizler de olmasın....
Çok şey mi istiyorum?
Doğru, tatil ve eğlence mekanları açıldı, ama yüzde 50 kapasite ile bir çok sınırlamalar ve kısıtlamalarla çalışmak zorundalar…
Düşünüyorum da ne kadar keyif alınabilir?
Şu da bir soru işareti benim için…
Bu koşullarda tatile gider miyim?
Hayır daha tabi ki değil, çünkü çevremize baktığımızda daha normallesmeye bile ayak uydurulamadigini görüyoruz ..
Albert Camus'un dediği gibi, "Çevremizi o kadar çok değiştirdik ki, şimdi bu çevreye uyabilmek için kendimizi de değiştirmek gerekiyor"
Galiba bu yaz evin, bahçesi, salonu, balkonu, mutfağı ve odalarından ibaret olacak....
Sağlıklı olalım da, önümüzde ki yazlara hayal kuralım...