Hepsi öldürüldüler.
Yüreğimiz yanıyor, içimiz ağlıyor.
Takvim yaprakları gibi düştüler kara toprağa...
Sonra biriktiler istatistikte birer sayı oldular...
"Kadın cinayeti" dosyasında bir sayıya dönüştüler.
Aklım, mantığım almıyor.
Bir cana nasıl kıyılabilir?
İçim feryat ediyor...
Hele o anneler, babalar kim bilir ne yapıyor?
9 ay bekle, doğur, büyüt, saçının teline zarar gelmesin diye siper ol...
Sonra rezil bir cani, psikopat gelsin canına kıysın...
İnsanlık çok kirlendi, insanlık öldü...
Nasıl bir toplumda yaşıyoruz?
Kime, neye güveneceğiz?
Ünlü filozof john Stauart Mill, ne kadar da güzel söylemiş, "Bir uygarlığın seviyesini ölçmek isterseniz, derhal kadının hayat şartlarına bakın"
Sanırım sözün bittiği yer...
Öldükleri gün bir kaç kuruluş çıkıp bağırıyor, haykırıyor, dernekler hatta siyasi partiler...
Sonra mı?
O kadar işte...
Kapandı, bitti, gitti…
Ölüm nedeni "Aile içi şiddet”
Katiller mi?
Çok dert değil aşırı tahrikten, namustan, yalan dolan hikayelerle, indirimlerle yatıp çıktılar…
Neden?
Alt tarafı bir kadın öldürdüler...
Bir hikayesi oldu namusu kurtaran kahraman...
Hepsi mi namussuzdu?
İnanın " Hiç birisi"…
Cezadan kurtulmak için atılan iğrenç bir iftiraydı sadece...
Kim akıl ettiyse bu ülke kadınına, en büyük hakareti, en bayağı suçlamayı yakıştırdı...
Kadın mini etek giyerse namussuz, topuklu ayakkabı giyerse namussuz, makyaj yaparsa, gülerse namussuz, daha daha daha...
Yeter...Yeter...Yeter...
Kimse namus bekçiliği yapmasın artık...
Yaradanın verdiği canı sen nasıl alırsın? Nasıl?
Yüreğimiz bu defa da Pınar için yandı...
Nurlar içinde, ışıklar içinde, huzurla uyu inşallah Güzel Pınar...