Biraz düşünün. Sabah gözünüzü açmanızdan ertesi sabaha kadar geçen 24 saat içinde, bulunduğunuz her mekana, kullandığınız her cihaza, ihtiyacınız olan her yaşamsal ihtiyacınıza doğrudan ya da dolaylı mutlaka bir inşaat mühendisinin eli değmiştir. Ve işte o yaşamsal ihtiyacın, yaşamınıza sağladığı kalite ne kadar ise, karşınızdaki mühendisliğin kalitesi de o kadardır. Her yaşanan kaza dediğimiz olayda bunu irdeleyin lütfen. Ders olsun, uyarı olsun, ibret olsun.
Son yağmurda yine sel basan mahallelerle ilgili yazmayı düşünürken, Orhaneli yolunda, 1 can kaybına 2 iş makinesinin telef olmasına neden olan heyelan meydana geldi. Kestel’in Dudaklı ya da Kayacık Köyü’ndeki sele benzer davetli bir kaza. İlk aklıma gelen İMO Genel Başkanı Cemal Gökçe’nin, YÖK’e yazdığı mektuptaki bazı ifadeler oldu.
Şöyle demişti Sayın Gökçe:
“Matematik bilmeyen, fizik, kimya ve biyolojiden sıfır çeken öğrenci, inşaat mühendisliği okuyup evlerimizi yapıyor. Depremde can ve mal güvenliğimiz bu öğrencilere emanet.” İlave edeyim, o mühendis fabrikalar, işyerleri, okullar, yollar, alt yapılar ve nicelerini inşa yetkisi de kazanıyor. Her öğrencinin mühendis olma hakkı elbette var, ancak çalıştığı ve şartlarını düzelttiği taktirde… Aksi halde, ne kadar çalışıyor ise o kadarı olacak. Fırsat eşitliği, okul şartları, dershane imkanları falan diyerek bahane üretemezsiniz. Bu yollardan geçtik. İnsan isterse yapabilir.
Sayın Gökçe mektubunda, ülkenin dört bir yanına mühendislik fakülteleri açıldığını, sıralamada ilk 100 binin altında başarı gösteren öğrencinin bu okullara alınmaması gerektiği halde, YÖK’ün 300 bininci öğrenciyi de mühendis yaptığını ifade ediyor. İlave ediyorum bu vasıfta öğrenci tekniker dahi yapılamaz. Doktor olmak için ilk 50 bine, eczacı olmak için ilk 100 bine girmeniz şart. En az o kadar insan hayatı ile doğru orantılı inşaat mühendisliğine ise eksi puanla girebiliyorsunuz. Ve daha kötüsü aynı performansla mezun da olup yetkiler ediniyorsunuz.
Başkan Gökçe: “Türkiye’de her yıl 10 bin mühendis mezun ediliyor. Mühendis sayısı 150 bini aştı. Bu yüksek sayılarla iyi eğitilmiş mühendisten bahsedemeyiz. Geçen sene devlet üniversitesini son sıradan kazanan öğrenci, 40 Matematik sorusundan sadece 2 net yapabilmişti. Bu öğrenci fizikte 14 soruda -0.5, kimyada 13 soruda -1.0, biyolojide 13 soruda -0.5 yapmıştı. Mühendislik okuyacak öğrenci, en az 25 matematik, 14 Fizik, 7 kimya sorusunu doğru cevaplamalı idi” demişti.
Pek çok yazımda ve yaptığım çeşitli konuşmalarda ifade etmişimdir. İş görüşmesi yaptığım genç mühendislere Pisagor Bağıntılarını sorarım. Ortaokul bilgisidir. Üzüntü ile ifade ediyorum ki %90’ı bilememiştir. Staja aldığımız müstakbel inşaat mühendisleri ile de şahsen ilgilenirim. Nivo’yu, Takometreyi, mirayı hayatlarında ilk defa gören ya da dokunan plankote, aplikasyon, vb. temel terimleri ilk defa duyduklarını beyan eden gençleri gördükçe tek düşündüğüm, onları eğitenler olmuştur.
İstanbul ve Ankara’dan sonra teknik üniversite kurulan 3’üncü il Trabzon’du. Karadeniz Teknik Üniversitesi İnşaat Bölümü’nün 4 yıllık eğitime başlaması ise 1973-74 döneminde olmuştu. Ben ise 1974’te İstanbul Teknik Üniversite’sine başlamıştım. O yıl ve ertesi yıl ders programlarımızda bazı düzenlemeler yapılmıştı. Çünkü profesör ve doçent bazı eğitmenlerimiz Karadeniz Teknik Üniversitesi’nde de derslere girmeye başlamıştı. KTÜ’nin kendi akademik kadrolarını oluşturması yaklaşık 10 yıllarını almıştı. Şimdilerde sadece Bursa’da iki teknik üniversite var ve Türkiye’nin her yerinde teknik üniversiteden geçilmiyor. Belli ki yeterince akademik kadro yetişmesi zaman alacak.
Bugün maalesef son derece yetersiz inşaat mühendislerine diploma veriyoruz. Çok azı kendisini yetiştirebiliyor. Türkiye’nin ihtiyacının çok üzerinde mezunumuz var. Mühendis gençler iş bulamıyor. Bazılarının imza yetkileri suistimal ediliyor. Neye imza attıklarından, aldıkları sorumluluktan haberleri yok. Ya da değerlendirme bilgisi ve imkanı yok.
BenzerYazılarAkıllardaki sorular bitmiyor…RÜZGAR, Temiz Enerji KaynağımızBakır son iki yılın zirvesindeFaiz arttı mı? Çok yazık!