Hattat ister ki, kamış kalemi, kargı kalemi kıvrılarak bir VAV çizdiğinde esericedit üzerinde, onu izleyen gözler yaşadığı alemi terk etsin de huşudan ve hazdan, başka boyutlarda nefeslensin..
Müzehhip de ister bunu, udi de ister, neyzen de ister… İstemez olur mu?
Bestekar ister ki, yaptığı besteler; güftekar ister ki yazdığı sözler, şair ister ki ruhundan sıyrılıp güne akan dizeler, hep beğenilsin…
Aşçı ister ki, pişirdiği yemekler, parmak yedirsin, hem mideyi, hem de gönülleri doyursun..
Mimar ister ki, vücuda getirdiği binalar, asırlar boyu köklensin toprağın üzerinde, nefesleri kessin, çağları birbirine bağlasın ve izler bıraksın devirlere…
Fotoğrafçı da ister bunu, cerrah da ister, öğretmen de ister, kuyum ustası da… İstemez olur mu?
Terzi ister ki, biçip diktiği kumaşlar cuk otursun bedenlere, hayran bıraksın.. Gözünün nuru boşa değil, doluya aksın..
Heykeltraş ister ki, yonttuğu heykelin içine bir ruh üflenmediği kalsın…
Marangoz da ister bunu, bahçıvan da ister, bakır ustası da ister, cam işçisi de… İstemez olur mu?
Yaratıcı’nın, var ettiği bedenlerin içerisine üflediği ruhların biçimi biçim, oylum oylum, nakış nakış efsaneleri, şecereleri, kıdemleri, melekeleri vardır..
Vazifesini iyi yapmaya muktedir, hünerbaz şahsiyetlerin en büyük besini alkıştır, bilinmektir, takdir görmektir.
Takdir görmeyen, kadri bilinmeyen tüm kabiliyetler ve bu kabiliyetleri taşıyan havsala ve dahası kalp; kararır, tavsar, küser ve kapanır gece misali, kendi içine…
Taş parlamaz, su titreşmez, ağaç yeşermez, hava yükselmez, ruh kıpırdamaz olur, hak ettiği mana teslim edilmeyince…
İnsan kalbi methiye ile beslenir, okşanır, serpilip yaşar…
Kadrin kıymetin bilindiği mekanlar, kadirşinas insanlarla dolu diyarlar nasip etsin Yaradan…
Musalla taşında yatarken değil; hayat yolunda adım atarken bilinsin kıymet…
Ziyadesiyle bahtiyar edecek yegane ödüldür bu…
Henüz yaşıyor iken…