Demek 29 yıl önce idi. Demirtaş Organize Sanayi Bölgesi’ndeki fabrikamda koşturuyordum. İç hat telsizimden “Sayın Tahsin Ardıç geldi, sizi görmek istiyor, asistanınıza yönlendirdik” dedi güvenlik. Tahsin’le dostluğumu bildiklerinden kapıları doğrudan açmışlardı.
Tahsin, uzun yıllar Dünya Gazetesi’nin Marmara Bölge Müdürlüğü’nü yapmıştı. Çok da başarılı, sanayi ve iş camiasında sevilen bir dosttu. Sık görüşürdük. DOSAB başkanlığım döneminde sanayicilerimizin birbirlerine yakınlaşmalarını sağlamak, çalışmalarını, yeniliklerini duyurmak, DOSAB yönetiminin projeleri konusunda bilgilendirmek amaçlı bir aylık bülten çıkarmakta idik. Galiba bu işin fikir babası da Tahsin’di. Bülteni onun ekibi hazırlar, aldıkları reklamlarla finanse ederlerdi. DOSAB’a bilabedel bir hizmetti. Ben de o bültende bir köşe yazar, yönetimden bilgiler aktarmaya çalışırdım.
Neyse, “hoş geldin” deyip kahveleri söyledik. Hoşbeşten sonra bana “Kafamda bir proje var birader” dedi ve anlatmaya başladı. Haftalık bir ekonomi gazetesi çıkarmak istiyordu. Kendine güveniyordu ve anlaşılan bazı hazırlıklar da yapmıştı. Bana “Ne dersin?” diye sordu. Cevaben “Bu senin mesleğin, benin çok anladığım konu değil ama sana güvenirim. İstersen yapacağından ve başaracağından şüphem yok” dedim. 29 yıl geçmiş. Belki tam bu kelimelerle değil ama bu manada bir cevap verdiğimi hatırlıyorum. Gerçekten de yapabileceğinden şüphem yoktu. Zeki ve üretken düşünce tarzı vardı, hala da öyle. Sonra ikinci soru geldi. “Peki bana destek olur musun?” Buna da “Elimden gelen bir şey varsa esirgemem” şeklinde bir cevap verdiğimi hatırlıyorum. Sonra da “Neye ihtiyacın var, nasıl bir destek istiyorsun?” diye ben sordum. Şöyle dedi. “Gazeteye köşe yazısı yazmanı istiyorum, hepsi bu.” Cevap “Elbette ama arka sayfada sağ üst köşeyi verirsen” demiştim.
Bu güzel dostluk bir ara neden olduğunu bile hatırlamadığım ama galiba Tahsin’in bir tercihi nedeniyle yara aldı ve Ekohaber’de yazmaya bir süre ara verdim. Farklı Bursa gazetelerinde yazdım. Ancak gururla ifade ediyorum ki, bu başarılı gazetenin, Ekohaber’in temelinde vardım, herhalde en az 25 yılında var olmaya devam ettim. Her zaman da serbest yazılar yazdım. Aradan sonra köşemin yeri değişti ancak orası hepimizin saygı duyduğu değerli bir büyüğümüze verilmişti. Neticede ben gazeteci değilim, bir iş insanıyım. İş hayatının bütün sorunlarının içinde yaşayan bir insan olarak yazıyorum. Sanayimizin gelişimine, ülkemizin, milletimizin aleyhine uygulamaları eleştiriyor, doğruları alkışlıyorum. Sevgili biraderim Tahsin ise bu çabamıza fırsat tanıyor.
Kutlu olsun. Ekohaber’e nice başarı dolu yıllar dilerim. Başta Tahsin olmak üzere gazeteye değer katan Kenan kardeşime ve Ekohaber’e emeği geçen bütün değerli insanlara sağlık, başarı ve mutluluk dolu nice yıllar temenni ediyorum.