Hiç kimse bu hayatta vazgeçilmez değildir, mezarlıklara bakın vazgeçilmezlerle doludur...
Konuşmak, tartışmak güzeldir, kırıp dökmeden, rencide etmeden, yargılamadan, parçalamadan, hataları söylemek ve bunu dinlemek, insanlıktır, erdemliliktir...İşine gelmeyince gördüğün aksaklıkları suratına haykırmak, yargılamak, edepsizliktir, terbiyesizliktir, kalitesizliktir açığını aramaktır...
Elbette bir daha o insana ne kapı açılır, ne de dostluk gösterilir... Kapının önündeki paspas ondan daha değerlidir artık... Hatta çevremden de gördüğüm kadarı ile insanlar için birçok şey yaparsın, yanında olursun, hatta bir çok yerde kredini tüketirsin, sonrası mı? Hiç beklemediğin bir anda patavatsızca bir söz söyler, modunu düşürür, üzer... Aslında kendini rezil eder, kalitesizleştirir ... Bir de bu kişiler bir çalçenedir, boş boş konuşup kafa ütülerler, hani şu kendini çok bilmiş zanneden cahillerden bahsediyorum, evet... Herşeyi bildiklerini zanneden, hiç birşey bilmeyenlerden bahsediyorum, doğru... Boş teneke çok ses çıkarır, ama sadece kafa ağrıtır... Lütfen ama lütfen, insanları eleştirmeden, yargılamadan önce dön bir aynaya bak... Ne kadar o kişisin, sende ne kadar kendin var? Kırmayın, nankör olmayın, yargılamayın, üzmeyin, söz söylerken düşünün.... Üzdüğün, kadar üzülürsün mutlaka.... Unutmayın! Herşeyin bir zamanı ve yeri vardır, o kırdığın kişiden bir söz duyarsın neye uğradığını şaşırır kalırsın... Zaten havalar sıcak, bunaltıcı, herkesin kendine göre derdi tasası, ekonomik sıkıntılar, hayatta ki sınavlar ve kaoslar v.s., birçok insanın psikolojisi yeterince bozuk, yeri geliyor insanlar kendini çekemiyor... Sakin olun... Kimsenin kimseye tahammülü yok... Diyeceğim o ki; tanrı hepimizi o cahil cesaretli insanlardan korusun, uzak tutsun... Sosyal medyada denk geldi, sizinle de paylaşmak istedim... Düşünerek konuş, sonra pişman olma!... Kaliteli, bilgili, değerli insanlarla, olmanız dileğiyle...