11-07-2022 12:50
15 Temmuz gecesi Saraçhane’de G3 mermisiyle sol kolu ile sırtından vurulan ve 14 yaşında gazi olan Adviye Gül İsmailoğlu, hain darbe girişiminin 6. yıl dönümünde o karanlık geceyi anlattı. İsmailoğlu, "G3 mermisi sırtımda 15 santimlik delik açtı" dedi.
14 yaşında gazi olan Adviye Gül İsmailoğlu, 15 Temmuz gecesi ailesiyle birlikte gittiği Saraçhane’de hain darbeciler tarafından G3 mermisiyle sol kolundan ve sırtından vurularak gazi oldu. Hastaneye kaldırılan Adviye Gül dört gün boyunca yoğun bakımda kaldı. Genç gazilerden biri olan İsmailoğlu, 15 Temmuz hain darbe girişiminin 6. yıl dönümünde o geceyi anlattı. İsmailoğlu, gazi olduğu için mutluluk duyduğunu da dile getirdi.
"Keşke vatanım için biraz daha direnebilseydim"
15 Temmuz gecesinde G3 mermisinin sol koluna isabet ettiğini ve sırtında 15 santimlik bir delik açtığını belirten Adviye Gül İsmailoğlu, "Biz 15 Temmuz’un akşamında ailecek dedemlere gitmiştik. Başka akrabalarımız da vardı. Hep birlikte sohbet ediyorduk. O yüzden televizyon kapalıydı. Telefonları sık sık kontrol etmiyorduk. Eve döndüğümüzde birden aramalar gelmeye başladı. Televizyonu açtık. Darbe oluyormuş. Hiçbirimiz anlam veremedik. O zaman 14 yaşındaydım. Darbe nedir, neden yapılı kim yapar çok bilgim yoktu. Yine de iyi bir şey olmadığının farkındaydım. Ülkemizde mutlu huzurlu bir şekilde yaşadığımın farkındaydım. Annem biraz daha bekleyelim dedi. Önce cumhurbaşkanının açıklama yapmasını bekleyelim dedi. Onu beklerken biz ablamla hazırlanmaya başladık. Abdestlerimizi aldık. Üstümüzü başımızı giyindik. Sonra cumhurbaşkanımız da halkı meydanlara davet etti. Birbirimizle helalleştik evden çıkmadan. Sokağa çıktık. Tam olarak neyle karşılaşacağımızı bilmiyorduk ama mermi sesleri geliyordu. İnsanların vurulduğu haberleri yavaş yavaş alıyorduk. Yine de bizim askerimiz olduğunu düşündüğümüz için bu kadar zalim olabileceklerini beklemiyorduk. Çıkmadan önce anneme sormuştum. Biz ölürsek bize orada bir şey olursa şehit mi olacağız diye sormuştum. Annem de ‘biz oraya vatanımız bayrağımız için gidiyoruz vatan sevgisi de imandan gelir’ dedi. ‘Allah’ın izniyle ölürsek şehit oluruz’ dedi. Kalırsak da vatanımız için savaşırken gazi oluruz dedi. Dışarı çıktığımızda korkulması gereken bir atmosfer aslında insanlar vuruluyor. Büyükşehir Belediyesi’nin önüne geldiğimizde iki askeri kamyonetin önünde yaklaşık 20 tane asker kılığındaki hainin oraya barikat kurduğunu gördük. İnsanlarda yaklaşık 100-150 kişi onların üstlerine gitmeye çalışıyorlardı. Tabii onlar yere çökmüşlerdi. İnsanları vurmaya hazır bir şekilde ellerinde G3 tüfekleriyle vurmaya hazır bir şekilde bekliyorlardı. Bizim elimizde hiçbir silah yoktu. ‘Asker kışlaya’ diye bağırıyorduk. Tek bir küfür bile duymadım o gece. Tekbir getiriyorduk bir de. Bizim geri çekilmeyeceğimizi anladılar. Tek tek önlerdeki insanların ayaklarından korkmayacağımızı anladılar. Tabiri caizse o mermileri yağmur gibi üzerimize yağdırmaya başladılar. İnsanları ayaklarından vurup korkutmak değil de tam olarak öldürmekti. Başlarından, kalbinden vurulan insanlar. Mecbur geri çekilmek zorunda kaldık. Yine insanlar kaçmadı bir deliğe saklanmadı. İlk fırsatta kalkıp tekrar üstlerine yürüyorlardı. Biz yere çöktüğümüz anda benim yanıma yere bir yaralı düştü. Dizinden vurulmuştu. Refleks olarak ayağa kalktım yanına gitmek için. Bende o an sırtımda bir acı hissettim. Plastik mermi olduğunu düşündüm. G3 mermisi sol kolumdan girmiş kürek kemiğimin ucunu parçalamış. Akciğerlerime hasar vermiş. Sırtımda 15 santimlik genişlikte bir delik açarak çıkmış. Anın sıcaklığıyla çok büyük bir acı olmuyor ama ağzımdan burnumdan kan geldi yere yığıldım. Sonrasında hiç bayılmadım. Hala kalkıp yürümek istiyordum. Keşke biraz daha çabalayabilseydim. Üstlerine gidip konuşabilseydim. Vatanım için biraz daha direnebilseydim diye düşündüm. O anda bana gazilik nasip oldu" şeklinde konuştu.
"Gazi olduğum için çok mutluyum"
Gazi olduğu için mutluluk duyduğunu söyleyen Adviye Gül, "O geceki en büyük duygulardan birisi yardımlaşmaydı. O gece hastanede babamın dizlerinin bağı çözüldüğünde ben elden ele götürülmüştüm. Ben o sırada bilincimi hiç kaybetmedim. Annem başımdaydı ve ben onu sakinleştirmeye çalışıyordum. Hastanede dikiş atıldı yarama. Yoğun bakıma alındım. Yaşım küçük olduğu için yaranın kendisini kapatmasını beklesek daha doğru olur demişti doktor. O hainlere pabuç vermedik. Onlara müsaade etmedik. Türk halkı Türk milleti darbeyi engelledi diye bir haber geldi. Ben o an sadece dedim ki artık bu kırmızı beyaz şehitlerin kanını taşıyan bayrağımızda artık benimde kanım var. Aylarca tedavim devam etti. Pansumanlarım devam etti. Liseye başladığımda sırtımda hala pansumanlarım vardı. Geçen yıllarda iki ameliyat daha geçirdim. Şu anda sağlığım da iyi. Gazi olduğum için çok mutluyum" ifadelerini kullandı.
14 yaşında gazi olan Adviye Gül İsmailoğlu, 15 Temmuz gecesi ailesiyle birlikte gittiği Saraçhane’de hain darbeciler tarafından G3 mermisiyle sol kolundan ve sırtından vurularak gazi oldu. Hastaneye kaldırılan Adviye Gül dört gün boyunca yoğun bakımda kaldı. Genç gazilerden biri olan İsmailoğlu, 15 Temmuz hain darbe girişiminin 6. yıl dönümünde o geceyi anlattı. İsmailoğlu, gazi olduğu için mutluluk duyduğunu da dile getirdi.
"Keşke vatanım için biraz daha direnebilseydim"
15 Temmuz gecesinde G3 mermisinin sol koluna isabet ettiğini ve sırtında 15 santimlik bir delik açtığını belirten Adviye Gül İsmailoğlu, "Biz 15 Temmuz’un akşamında ailecek dedemlere gitmiştik. Başka akrabalarımız da vardı. Hep birlikte sohbet ediyorduk. O yüzden televizyon kapalıydı. Telefonları sık sık kontrol etmiyorduk. Eve döndüğümüzde birden aramalar gelmeye başladı. Televizyonu açtık. Darbe oluyormuş. Hiçbirimiz anlam veremedik. O zaman 14 yaşındaydım. Darbe nedir, neden yapılı kim yapar çok bilgim yoktu. Yine de iyi bir şey olmadığının farkındaydım. Ülkemizde mutlu huzurlu bir şekilde yaşadığımın farkındaydım. Annem biraz daha bekleyelim dedi. Önce cumhurbaşkanının açıklama yapmasını bekleyelim dedi. Onu beklerken biz ablamla hazırlanmaya başladık. Abdestlerimizi aldık. Üstümüzü başımızı giyindik. Sonra cumhurbaşkanımız da halkı meydanlara davet etti. Birbirimizle helalleştik evden çıkmadan. Sokağa çıktık. Tam olarak neyle karşılaşacağımızı bilmiyorduk ama mermi sesleri geliyordu. İnsanların vurulduğu haberleri yavaş yavaş alıyorduk. Yine de bizim askerimiz olduğunu düşündüğümüz için bu kadar zalim olabileceklerini beklemiyorduk. Çıkmadan önce anneme sormuştum. Biz ölürsek bize orada bir şey olursa şehit mi olacağız diye sormuştum. Annem de ‘biz oraya vatanımız bayrağımız için gidiyoruz vatan sevgisi de imandan gelir’ dedi. ‘Allah’ın izniyle ölürsek şehit oluruz’ dedi. Kalırsak da vatanımız için savaşırken gazi oluruz dedi. Dışarı çıktığımızda korkulması gereken bir atmosfer aslında insanlar vuruluyor. Büyükşehir Belediyesi’nin önüne geldiğimizde iki askeri kamyonetin önünde yaklaşık 20 tane asker kılığındaki hainin oraya barikat kurduğunu gördük. İnsanlarda yaklaşık 100-150 kişi onların üstlerine gitmeye çalışıyorlardı. Tabii onlar yere çökmüşlerdi. İnsanları vurmaya hazır bir şekilde ellerinde G3 tüfekleriyle vurmaya hazır bir şekilde bekliyorlardı. Bizim elimizde hiçbir silah yoktu. ‘Asker kışlaya’ diye bağırıyorduk. Tek bir küfür bile duymadım o gece. Tekbir getiriyorduk bir de. Bizim geri çekilmeyeceğimizi anladılar. Tek tek önlerdeki insanların ayaklarından korkmayacağımızı anladılar. Tabiri caizse o mermileri yağmur gibi üzerimize yağdırmaya başladılar. İnsanları ayaklarından vurup korkutmak değil de tam olarak öldürmekti. Başlarından, kalbinden vurulan insanlar. Mecbur geri çekilmek zorunda kaldık. Yine insanlar kaçmadı bir deliğe saklanmadı. İlk fırsatta kalkıp tekrar üstlerine yürüyorlardı. Biz yere çöktüğümüz anda benim yanıma yere bir yaralı düştü. Dizinden vurulmuştu. Refleks olarak ayağa kalktım yanına gitmek için. Bende o an sırtımda bir acı hissettim. Plastik mermi olduğunu düşündüm. G3 mermisi sol kolumdan girmiş kürek kemiğimin ucunu parçalamış. Akciğerlerime hasar vermiş. Sırtımda 15 santimlik genişlikte bir delik açarak çıkmış. Anın sıcaklığıyla çok büyük bir acı olmuyor ama ağzımdan burnumdan kan geldi yere yığıldım. Sonrasında hiç bayılmadım. Hala kalkıp yürümek istiyordum. Keşke biraz daha çabalayabilseydim. Üstlerine gidip konuşabilseydim. Vatanım için biraz daha direnebilseydim diye düşündüm. O anda bana gazilik nasip oldu" şeklinde konuştu.
"Gazi olduğum için çok mutluyum"
Gazi olduğu için mutluluk duyduğunu söyleyen Adviye Gül, "O geceki en büyük duygulardan birisi yardımlaşmaydı. O gece hastanede babamın dizlerinin bağı çözüldüğünde ben elden ele götürülmüştüm. Ben o sırada bilincimi hiç kaybetmedim. Annem başımdaydı ve ben onu sakinleştirmeye çalışıyordum. Hastanede dikiş atıldı yarama. Yoğun bakıma alındım. Yaşım küçük olduğu için yaranın kendisini kapatmasını beklesek daha doğru olur demişti doktor. O hainlere pabuç vermedik. Onlara müsaade etmedik. Türk halkı Türk milleti darbeyi engelledi diye bir haber geldi. Ben o an sadece dedim ki artık bu kırmızı beyaz şehitlerin kanını taşıyan bayrağımızda artık benimde kanım var. Aylarca tedavim devam etti. Pansumanlarım devam etti. Liseye başladığımda sırtımda hala pansumanlarım vardı. Geçen yıllarda iki ameliyat daha geçirdim. Şu anda sağlığım da iyi. Gazi olduğum için çok mutluyum" ifadelerini kullandı.
