Gündelik hayatında tur rehberi olarak çalışan Elena Öksüz, depremde arama kurtarma faaliyetleri için Türkiye’ye gelen ekiplere çevirmenlik yapmak için hiç düşünmeden Hatay’a koştu.
Gündelik hayatında tur rehberleri olarak çalışan Elena Öksüz, 2001 yılında Rusya’dan Türkiye’ye taşındı. Burada Türkçe konuşmayı öğrenen ve daha sonra Türk vatandaşlığı alan Öksüz, deprem haberi alınca hiç düşünmeden Hatay’a koştu. Avrupa Birliği ve BM dahil birçok ülkeden arama kurtarma faaliyetleri için Türkiye’ye yardıma gelen ekiplere tercümanlık yapan, Almanca, İngilizce, Rusça ve Türkçe dahil olmak üzere 4 dil bilen Öksüz, deprem bölgesi Hatay’da neler yaptığını ve unutamadığı hatıralarını İhlas Haber Ajansı (İHA) muhabirine anlattı. “Aslında biz buraya tercüman olarak geldik ama tercümanlık, belki de işin sadece yüzde 30’udur”
Hataylılara yardımcı olmak için ’iyi ki’ geldim diyerek kurtarma çalışmaları süresince Avusturya’dan gelen arama kurtarma ekipleri ile çalıştığını belirten Öksüz, “Aslında biz buraya tercüman olarak geldik ama tercümanlık, belki de işin sadece yüzde 30’udur. Yabancı ekipler ve enkaz altında kalan insanların yakınları ile konuşmak, bağlantı kurmak, detaylı bilgi alabilmek ve odaların krokilerini çizdirmek için uğraşıyoruz. Çünkü odalarda bir şey kalmayınca yakınlarından yatak odasının nerede olduğunu, ailelerin nerede olduğunu öğrenebilmek için mutlaka depremzedelerle diyalog kurmamız gerekiyor. Ayrıca, çalışma esnasında ailelerin sakin duramadığını da göze almak gerekiyor. Onları birazcık daha sakinleştirmek gerekiyor. Umut vermek gerekiyor ama aynı zamanda da aldatmamak gerekiyor. Bu tür iş birazcık tercümanlıktan ziyade daha çok psikoloji alanına giriyor. Bütün rehber arkadaşlarla birlikte elimizden geleni yapıyoruz" dedi. “Sanki kendi ailenin bir üyesi kurtulmuş gibi bir hissi var”
Avusturya ekibinin sistematik çalıştığını ve herkesin kendi görevini bilmesinden ötürü ekipteki hiç kimsenin paniklemeden çalıştığını ifade eden Öksüz, sözlerine şöyle devam etti: “Bu çok önemli bir şey. Ekipte doktorlarda vardı. Mesela beni çok etkileyen bir olay oldu. Bizim ekibimiz önce babasını sonra kızını kurtardı. Biz ambulans servisi sağlamaksak da ekibimize ait olan doktorların gözlemleriyle oldu. Biz Türk doktorlarına teslim edene kadar gözlemlediler. Tabii ki o sevinci ifade etmek mümkün değil. Bu inanılmaz, sanki kendi ailenin bir üyesi kurtulmuş gibi bir hissi var. Herkes alkışlıyor, sen de ağlıyorsun.”
