İstanbul
Yaşlı ve kimsesizlere hizmet vermek amacıyla II. Abdülhamid döneminde, 1895'te kurulan Darülaceze'de, her yıl olduğu gibi bu sene de Kurban Bayramı heyecanı yaşandı. Darülaceze'de kalan yaşlı ve kimsesizler, akrabalarının ve gönüllülerinin ziyaretleriyle mutlu oldu.
Kurumun bahçesinde misafirleriyle sohbet eden Darülaceze sakinlerini, polisler de ziyaret ederek, bayramlarını kutladı.
Darülaceze Başkan Vekili Ahmet Malatyalı, AA muhabirine yaptığı açıklamada, bu bayramın daha farklı olduğunu söyleyerek, "Sakinlerimiz ziyaretçilerini, akrabalarını, dostlarını, kardeşlerini, küçükleri ve gençleri bekliyor. Bugün herkesi bekliyoruz aslında. Mutlaka programlarına Darülacezeyi de alsınlar çünkü hepsinin gözü kapıda. Hani askerden çocuğunuzu beklersiniz ya onun gibi onlar da özlemle ziyaretçi bekliyor." diye konuştu.
Darülaceze'de bayram programı kapsamında öğleden sonra konser de verileceğini belirten Malatyalı, bayramın 3. gününde ise Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanı Mahinur Özdemir Göktaş'ın kurumu ziyaret edeceğini aktardı.
Yakınlarının yolunu bekliyor
Uzun yıllardır Darülaceze'de yaşayan "Süslü Füsun" olarak anılan Füsun Kaslak ise bayramın çok güzel geçtiğini ifade etti. Çok mutlu olduğunu dile getiren Kaslak, "Çok güzel bir yer. İnsanın günü nasıl geçiyorsa kendi elindedir. Hep mutsuzluğa değil mutluluk tarafına bakalım. Allah dışarıda yaşayanlara yardım etsin. Biz burada çok mutluyuz." diye konuştu.
Ercan Pişirir ise 90 yaşında olduğunu ve 14 yıldır Darülaceze'de kaldığını belirterek, günlerinin normal geçtiğini, hobi olarak saz çaldığını ve insanların onu dinlediğini anlattı.
Yakınlarından kimsenin kendisini ziyarete gelmediğini dile getiren Pişirir, şöyle konuştu:
"Bayram daha gelmedi bize. Çünkü sevdiklerim, yakınlarım var. Onlar gelmezse bayram zaten gelmemiş olacak. Özlüyoruz. Buraya gelen hayırseverler var. Benim boynuma sarıldığı zaman öz evladım gibi böyle hissediyorum. Evlendim çocuğum da oldu ama şu anda hiç kimsem yok. Buraya gelen ziyaretçilerin dışında selam veren, nasılsın diyen hiç kimsem yok.
Buraya gelenlerin hepsinin macerası aynıdır. Sokakta kalır, bakacak kimsesi olmayabilir, elden ayaktan düşmüştür, mecbur kalır gelmeye. Yoksa buraya hiç kimse gönüllü olarak gelmez. Kızım vardı vefat etti. Bir torunum var. Nerede olduğunu bilmiyorum. 20 yaşlarında filan olması lazım. Birkaç sefer beni buldu buradan telefonla. İzini kaybettim sonra. Ben telefonda konuşamıyorum. Şu anda Allah'tan başka sizlerden başka kimsem yok."
