ÇÜ Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesi yönetimi, uzun süre hastanede kalan ve okul çağına gelen çocukların eğitimlerini sürdürmeleri için Milli Eğitim Bakanlığı ile yaptığı görüşmelerden sonra hastanede bir odayı sınıfa çevirdi. Bu sınıfta 2006 yılından bu yana hasta çocuklara eğitim verilmeye başlandı. Eğitimi ise gönüllü olarak sınıf öğretmenleri Akgül Akbulut ile Nükhet Kızılkaya Bektaş vermeye başladı.
Hasta öğrencilerin eğitim gördüğü sınıf bir süre sonra hastaneye en yakın okul olan TOKİ Köprülü İlkokulu’na bağlandı. 10 yıldır iki kadın öğretmen hasta çocuklara hem öğretmen hem de anne oldu.
Hastaneye kanser, enfeksiyon, kalp, böbrek yetmezliği, astım ve daha birçok hastalık nedeniyle yatan çocuklara öğretmenler hem eğitim veriyor hem de iyileşmeleri aşamasında onlara psikolojik destek sağlıyor.
Öğretmen Akgül Akbulut, hasta çocuklara eğitim vermenin zor olduğunu belirterek, "Yataklı tedavi görüyorlar serumlu ve tetkikleri oluyor. İşte biz de bu çocuklara tedavi aralarında eğitim vermek zorundayız. Buna rağmen bırakmayı düşünmedim ama duygusal olarak çok zorlanıyoruz, biz tıp mensupları gibi değiliz onlar bu işin içerisinden geliyorlar. Çocukları hasta görmek bizi üzüyor ama bir şey de yapmak zorundayız onları moral olarak motive etmek durumundayız" dedi.
Burada her seviye grubundan çocuk olduğunu ve hepsine birebir eğitim verdiklerini vurgulayan Akgül, "1 aydan fazla yatan çocuklar var. Biz burada onlara da eğitim vererek okul kayıplarını önlüyoruz. Onları psikolojik olarak motive ediyoruz okuldan uzak kalma kaygılarını aza indiriyoruz. Şefkat, sevgi ermeye çalışıyoruz" diye konuştu.
Nükhet Kızılkaya Bektaş ise öğretmenliğin güzel bir duygu olduğunu hasta çocuklara eğitim verdikleri için bu duygunun iki katına çıktığını ifade ederek şöyle devam etti:
"Öğretmen sonuçta hemşire ya da doktordan daha farklı olduğu için çocuklar mutlu oluyorlar, koşa koşa geliyorlar ve seviniyorlar o açıdan çok güzel. Normal okulla buranın farkı buradaki çocuklar hasta olduğu için psikolojik olarak daha zor oluyor. Onlara sadece eğitim anlamında değil psikolojik olarak da destek vermek zorundasınız. Normal okulda sadece ders anlatıp gidersiniz ama burası öyle değil. Çocukları hastaneye ilaçlara, doktora, okula her şeye motive ediyorsunuz. Sonuçta vicdanen yapılan bir iş olduğu için bırakmayı düşünmedim ama güçlü olmaya çalıştık. Burada öğretmenlik yapmayı bırakmak yerine hep daha iyi neler yapabiliriz diye düşündük."
(İHA)
