Kırklareli
Farklı farklı hikayeleri olan ve yolları burada kesişen yaşlılardan bazıları spor yapıyor bazıları ise el sanatlarıyla uğraşıyor.
Huzurevinde, yaşamları boyunca mutluluğa da hüzne de tanıklık eden 60 yaş üstü 42 kişi kalıyor.
Sabah kahvaltısının ardından huzurevi bahçesinde sohbete başlayan yaşlılar, el sanatlarıyla ilgileniyor, kitap okuyor, sportif etkinliklere katılıyor.
Bocce takımları oluşturup birbirleriyle maçlar yapan huzurevi sakinleri, "Türkiye 60 Yaş ve Üstü Yetişkin Gençler Bocce Ligi"nde mücadele ediyor.
Anadolu Ajansı ekibi, 1 Ekim Dünya Yaşlılar Günü dolayısıyla huzurevi sakinlerinden Elfidan Gönüleri, Önder Özcan, Ahmet Necati Yalın, Cemal Şener, Naim Çağ ve Lütfi Erkuş ile röportaj yaptı.
Yaklaşık 5 yıldır burada kalan 87 yaşındaki Elfidan Gönüleri, AA muhabirine, huzurevinde rahat bir yaşam sürdüğünü söyledi.
Gençlik yıllarının zorluklarla geçtiğini dile getiren Gönüleri, eşinin ölümünden sonra huzurevine yerleştiğini kaydetti.
Yaşlılığın zor olduğunu vurgulayan Gönüleri, şunları kaydetti:
"Burada bize hizmet ediyorlar, çok memnunuz. Yaşlılık güzel ama huzur içinde olacaksın, elin ayağın tutacak; öyle yaşlılık iyi ama rahatsız olduğun zaman, bir yerinde ağrı olduğu zaman zor. Köyümüzü özlüyorum, gidiyorum ama iş yapacak güç yok. Köyler boşaldı. Yaşlılar öldü, köy boş gibi. Evimiz var ama kapı kapalı, gelen giden yok. Ben köydeyken çoluk çocuk gelirdi bayramlarda ziyarete, herkesin arabası gelir gider ben yine yalnız… O da bitti. En son buraya geldim artık."
"Huzurevinde günümüz çok güzel geçiyor"
Geçirdiği kazada sol bacağını kaybeden 62 yaşındaki Önder Özcan ise huzurevi bahçesinde fidanların çevresine ağaç dallarından çitler yaparak zamanını geçiriyor.
Yaklaşık 1 yıldır huzurevinde kalan Özcan, 8 yıl önce kalorifercilik yaparken göçük altında kaldığını ve daha sonra sol bacağını kaybettiğini belirtti.
Bunun üzerine huzurevine yerleşmeye karar verdiğini dile getiren Özcan, şöyle devam etti:
"Huzurevinde günümüz çok güzel geçiyor. Hasta bakıcılarımız, hemşirelerimiz, memurlarımız hepsi tatlı yüzlü güler yüzlü insanlar. Bizi biri ziyarete geldiğinde memnun oluyorum. Gençliğin verdiği bir zevk var, bir de yaşlılığın verdiği zevk var. Her ikisi de güzel." dedi.
Köpekleriyle zamanını geçiriyor
Yaklaşık 5 yıldır huzurevinde kalan Ahmet Necati Yalın da zamanının büyük bir bölümünü sahiplendiği köpeklerle geçiriyor.
Uzun yıllar kasaplık yaptığını anlatan Yalın, köpekleri çok sevdiğini ifade etti.
Çocukluğundan bu yana içinde hep hayvan sevgisi olduğunun altını çizen Yalın, şunları kaydetti:
"Hayvanlara karşı sevgim büyük. Onlarla vaktimi geçiriyorum. Salıyorum onları gezdiriyorum, bütün gün yanımdalar, geziyorlar yanımda. Ben nereye onlar da oraya. Zamanın nasıl geçtiğini anlamazsın bunlarla. Yaşlılık gençliğe benzemez. Yaşlılığın güzel bir tarafı yok. Yaşlılıkta her zaman bir çukurdasın. Mesela ben şimdi 40 yaşında olsam veya 35 yaşında olsam daha başka olur. Şimdi artık son yolculuk."
Yalın, tüm vatandaşları huzurevi sakinlerini ziyaret etmeye davet etti.
İhtiyar delikanlılar bocce ile zinde kalıyor
Huzurevinin bocce takımında yer alan 82 yaşındaki Cemal Şener ile 79 yaşındaki Naim Çağ ve Lütfi Erkuş ise spor yaparak zinde kalıyor.
Lütfi Erkuş, uzun yıllar İstanbul'da yaşadığını ve 23 yıl önce sakin bir hayat yaşamak için memleketine döndüğünü anlattı.
Yaşlandıktan sonra huzurevine geldiğini belirten Erkuş, "Huzurevinde çok güzel zamanlarımız oluyor. Burada spor yapıyor, oyun oynuyoruz. Yaşıma rağmen bana spor yapmak hiç zor olmuyor. Zevkle yaparım bu işi. Antrenman olsun diye dört gözle bekliyoruz." ifadelerini kullandı.
Cemal Şener ise gençlik yıllarının çok güzel geçtiğini kaydetti.
Aşçılık yaparak ailesini geçindirdiğini dile getiren Şener, "Ben her şeye meraklıyım, bocce oynandığını görünce hocama 'ben de oynayabilir miyim' dedim. Kabul ettiler, o şekilde başladım. Bocce oynarken her şeyin güzel olmasını istiyorum." dedi.
Yaşlılığın zor olduğunu dile getiren Şener, kendilerini biri ziyarete geldiğinde çok mutlu olduklarını vurguladı.
Naim Çağ da bocce oynarken zamanın çabuk geçtiğini belirtti.
