Önemli kişi mi? dedi biri.
Kime göre, neye göre?
Her yerde, her an karşında bitebilir. Her koşulda ve her ortamda birden belirebilir.
Kendinden tam otomatik efelenen tatlı su kabadayıları canım… Bu kişilerden mutlaka çevrenizde çokça bulunmaktadır.
Hani şu,
“Sen benim kim olduğumu biliyor muşu?” dercesine böbürlenen zavallılar.
Aman tanrım!
Al işte sana sağlam bir hafıza kaybı.
Kim olduğunu unutmuş garibim, dönüp bize soruyor.
Gel de anlat şimdi, hiçbir şey olmadığını.
Ona çok önemliymiş gibi görünmek için zorlandığını…
Sen anlatmak için çaba sarf edersin ama nafile…
Anlamaz!
Anlayamaz!
Aslında bu kişiler sadece çevresindeki çıkarcılar tarafından “önemli kişi” diye yaftalanan cahillerdir.
Bilmez ki garibim, onu arayıp soranlar sadece çıkar uğruna şakşakçılarıdır.
Gün gelir kullanım süreci dolduğunda bir bakmışsın yapayalnızsın. Vah vah vah…
İşte önemli kişi oldu bir anda önemsiz kişi. Yok oldu gitti, acımasızca terk edildi.
Kendini önemli bir kişi olarak gören bu zatlar var ya, bir de hayatımıza destursuzca müdahale etmeye çalışmazlar mı? Adeta dayatma çabasıyla…
Trajikomik… Haydi buyurun kendine göre önemli kişi, uğraş dur…
Ben kimim, ben kimim biliyor musun diye dolaşır durur kendi kuyruğu peşinde.
Ne laf anlar, ne de af dilerler.
Artık ortam onun ya canım…
Aman aman hele bir de kurumsal da bir yakını varsa kasılma görsün cümle alem.
Bir dayılanma, bir gurur, bir ego.
Zannedersin memleketi yeniden kurmuş, başında sadece o var. Alemlere kral olmuş.
“Buyurun efendim emriniz olur” diye bekler hep. Ama bir gün, bir ademoğlu çıksa da “kimsin lan sen” dese aslında kendine gelecek, silkelenecek.
Ama nerede? Kimde var o yürek. İşini gördürdüğü sürece yürüsün gitsin.
Anlatır durur karşısındaki görevliye, bir… bir… bir…
Amaçlı ve ya amaçtan çok uzak. Eh ister istemez konuya tanık olanlarda bir bıyıkaltı gülümseme. Zavallım farkında bile değil dalga geçildiğinin. Olsun o anda o pohpohlanıyor, ruhu okşanıyor. Tabi sonrasını düşünmeden.
Boş ver sözde önemli kişi olma. Düştükten sonra toparlanması çok zor. İnsan olmayı başar, yeter.
Şems Tebrizi’nin de dediği gibi, “hayatta her şey olabilirsin, fakat mühim olan hayatın içinde insan olabilmektir…”
Mutlu kalın…
