Kadın ve erkek.. İkisi olmadan biyolojik insan hayatı var olmaz.. Ama her nedense bir taraf; bugünkü toplumda erkek, kendisini hayatın tamamına sahip kılmak istiyor. Her nedense değil elbet, kültürel bir oluşum. Tıpkı mantar gibi, “kültürlenmişiz”..
Aslında her insanın içinde binlerce kadın ve erkek unsuru yaşıyor. Belki de bunu kabul etmek zor geliyor erkeklere de, kadınlara saldırıyorlar? Erkeğin üstün, kadının onun hizmetine amade olduğuna inana kafa, içinde kadın olmasını kabullenmekte zorlanıyor elbet.
Evet, erkekler olarak hepimizin içindeki okyanusta dişil faktörler de yüzüyor. Doğru kullansak bütün hayatı kavrayabiliriz. Evrensel hayatı..
Tek bir tip yok. O nedenle aslında 2014 yılında Eurovision şarkı yarışmasında, Conchita Wurst’un sakallı bir travesti olarak karşımıza çıkması bir devrim niteliği taşıyor. “Tamam, ben kadınsı duyguları olan bir erkeğim” diyor. “Ama sırf bu yüzden sakallarımdan vazgeçmem gerekmiyor”. Yani klişeyi bir kademe yukarıdan kırıyor.
Buna “oha” diyenler var elbet. Ve de onlar erkek gibi giyinen ya da davranan kadını alkışlayabiliyor. Çünkü üstün olan erkeğe benzemeye çalıştığını varsayıyor. Halbuki onun derdi başka, üstün olduğu için erkek gibi olmak falan değil, ne hissediyorsa o olmak.
Cinsiyet değiştirdiği halde yeni cinsiyetinden birisiyle yaşamaya devam eden de var. Hormonlar tek yönlü çalışmıyor. Her yönün dışa vurumu farklı..
Velhasıl.. Her şey insan olarak kendimizi kabullenmekten geçiyor. Nasıl dış dünyamızda boyumuz, kaşımız, gözümüz farklıysa, içimizde de durum aynı. Saldırmakla yok etmemiz mümkün değil. Yoksa iş Hitler gibi kafatası ölçülerine bakmaya kadar gidebilir.
Sevgiyle kalın
