Hasta olduğumuzda yanımızda sabahlayan, uyuyamadığımızda hiç uyumayan, ağladımızda bizden daha çok ağlayan, ergenlik dönemimizde asiliğimize katlanan canlarımız...
Derdimiz olduğunda, her daim çare arayan....
Hiçbir karşılık beklemeden, hep arkamızda koskoca dağ gibi duran yüreğimiz...
Söylerken sesimizin titrediği, kanatsız meleklerimiz, annelerimiz....
Kuşkusuz sevgilerin en büyüğü, en değerlisi...
Evet, Anneler günü...
Tabi ki senede bir gün değil, her gün onların günü...
Bazıları için beklenti, çoğunluk için kapitalizmin uydurduğu bir para harcama kanalı..
Hangisi olursa olsun, o evlatlardan gelecek bir telefon, güzel bir söz, kapıda bir can dünyalara bedel...
Kapitalizmin canı cehenneme, oysa bir anlık heyecan ve mutluluk herşeye yeter..
Kim ne derse desin...
İşte bize özel, bizimle can bulmuş, bizimle gelenekselleşmiş senede bir gün...
Büyüdükçe, yetiştikçe, 'Anne' olmanın değeri, güzellikleri ayrı bir önem taşıyor...
Her çocuk gibi, düşe kalka büyüdük, yaralandık, hastalandık, üşüdük, aynı anda, aynı şeyleri, başucumuzda hissedip, acımızı ciğerlerinde hissettikleri
doğrudur, hakkı ödenemez annelerimizin...
Hatalarımızla, başarılarımızla, doğrularımız ve yanlışlarımızla bizden hiç vazgeçmeyen sadece bizi kabullenen sanat eserlerimiz....
Hz. Muhammed'in dediği gibi 'Cennet annelerin ayakları altındadır'
Öncelikle canımdan çok sevdiğim, her daim bana ışık olan, yol gösteren biricik annemin, annelerin ve tüm kadınların anneler gününü kutluyorum..
Hayata gözlerini yummuş annelerimizi rahmetle anıyor, nurlar içinde yatmasını diliyorum...
Hadi bakalım, hep anne yüreği gibi saf ve temiz kalın.....
