Bu yaklaşıma göre insan yaratıcı değil, üreticidir. “Yoktan var etmeyi” yaratıcılık olarak adlandırmaktayız.
Ancak gelişen süreçte insanların yaratıcı olduğu alanları görebilmekteyiz.
Mesela yaklaşık 20 yılda insanoğlu para yaratmanın sayısız yolunu bulmuştur. Akla gelmeyecek kağıt oyunlarıyla trilyonlarca dolar değerinde para yaratılmış durumdadır.
Bu paraların insanlara bazen direkt olarak dağıtıldığını bazen de indirekt ulaştırıldığına şahit olduk.
Hele hele pandemiden sonra neredeyse dünya yıllık gayrı safi milli hasılası kadar bir büyüklükte para yaratıldı.
Eskiden para basılarak yaratılırdı. Bir ara para karşılığı değerli kağıtlar basılarak bu işlem gerçekleşmekteydi. Son yıllarda bu işlemler sadece ekranda yapılır hale gelmişti.
Bugün Merkez Bankaları para basımını tamamen durdurdu desek yeri vardır. Dijital ortamda yükleme yaparak ekranda görüntülenen değerlerden bahis ediyoruz. Ekranda yaratıcılığın sınırı yoktur.
Bu sayede borca batan, tüketen kurum ve bireyler oluşmuş ve sistem tamamıyla karşılığı olmayan yükümlülüklere gark olmuştur.
Borç alanın güçlü olduğu, borç verenin karşı tarafı yüzdürdüğü bir dinamiğe mahkum bir dünya yaratılmıştır.
Bu düzenin böyle gidemeyeceğini, gitmemesi gerektiğini aklı olan herkes söylese de dinamiğin bozulmaması için küresel düzeyde elden gelen her şey yapılmaktadır.
Görünen, insanoğlunun bu alanda yaratıcılığının sonuna geldiğidir.
Şu anlaşılıyor ki, bizler gibi sınırı, tatmini olmayan mahlukların yaratıcılığa soyunması çok tehlikeli sonuçlar doğurabilmektedir.
