Vicdanımızla, aklımızla, gözümüz, kulağımız, İzmir'e, İzmir de yaşanan felakete, herkese takıldı...
Sözün bittiği yer...
Çok geçmiş olsun...
Ölenlere rahmet, ailelerine sabır, yaralılarımıza acil şifalar diliyorum...
Deprem kuşağındaymışız, olacakmış, olabilirmiş...
Olsun...
Japonlar 8 şiddetinde deprem karşısında, sadece çömelip başlarını koruyorlar.
Demek ki ölme mecburiyeti yokmuş...
Oturup, bu önlem için harcadıkları parayı araştırdım...
Bizim diyanet bütçesinin üçte biri...
İşte ölmemek, hayatta kalmanın en kolay yolu, sağlam binalar...
Boşuna demiyorlar 'Deprem öldürmez, binalar öldürür' diye...
Bizim yetkililer tavsiye ediyorlar, Japonlar yapıyorlar...
Bizi sürekli sadece uyarıyorlar...
Çözüm... Yok...
Doğal afet, depremin olmaması mümkün değil...
Depreme uygun yapılar üretip, depremle yaşamak mümkün...
Sallanmaya vakit yok!
Bunun için normalin biraz fazlası parayı doğru yerlere harcamak yetiyor aslında...
Semt ve mahalleye göre değil, Ülke gerçeğine göre uygun bina yapmak şart...
Ezilip, parçalanmış insanlarımıza, canlarımıza ağlamak, üzülmek, çok acı...
Hep birlikte mutlu, huzurlu, korkusuzca yaşamak daha iyi değil mi?
Yani
Sadece uyarılarla olmuyor...
Denetlemek, incelemek şart...
Sonradan ağlamak yerine...
