Hem ülke olarak, hem de dünya çapında bir çok felakete şahit olduk...
Bildik, tanıdık yüzler gitti hayatımızın bir yanından...
Yalnızlaştık, ıssızlaştık...
Kaybettiklerimiz. tanıdıklarımız değildi sadece...
Tanımadığımız insanları da verdik toprağın koynuna...
Dokuz aydır, endişe ve korkuyla yaşıyoruz...
Psikolojimiz yeterince bozuldu...
Neyse ki umut ışığı aşılar geliyor!
Daha mı özgür olacağız?
Tabi ki emin değilim ama, umut işte, onsuz da yaşanmıyor...
Ünlü filozof Aristotales'in dediği gibi "Umut, uyanık insanların rüyasıdır"
Hayat devam ediyor...
Belki daha az tıkılıp kalacağız evlerimize, daha az üzülüp, daha çok oksijen, güneş...
Maske kalkacak belki ama, hiç değilse mesafeler belki biraz azalacak...
Sarılamasak da hasret kaldıklarımıza, dokunmadan göreceğiz yüzlerini, duyacağız yüzyüze seslerini...
Bir süre daha mesafeye özen göstereceğiz elbette...
Hoş zaten , hiç sevmem öyle vıcık vıcık sarılıp koklaşmayı, ama sarılmayı bile özlemedim desem yalan olur...
Şöyle denize karşı, kumlara uzanmak, denizin dalga seslerinin verdiği huzur bile hasretim oldu...
Bunun yanı sıra...
Doğal afetler, depremlerde yitirdiklerimiz...
Evsiz kalanlar, onca yardıma ihtiyacı olanlar...
2020 nasıl geçti?
İşte böyle üzücü, ürkütücü, belirsizliklerle geçti...
Telefonlar elimizde, tırnağımız, parmağımız gibi oldu...
Yine çalacak, yoksa kötü bir haber mi var?
Diye ödümüz patladı...
Çoğu zaman, çalmasın be çalmasın...
Bir kötü haber daha mı, diye ürktük...
Yitirdiklerimize allahtan rahmet, hastalarımıza acil şifalar diliyorum...
Bu süreçte gözlerini kırpmadan gece gündüz kendilerini heba eden sağlık çalışanlarına da sonsuz minnettarım..
Yeni yılda, iyilikler, güzellikler, şans, mutluluk, sağlık ve huzur kucaklasın bizi....
Şimdiden herkesin yeni yılını kutluyor, yeni yılda ne diliyorsanız gerçekleşmesini temenni ediyorum...
Sağlıkla kalın
