Siyasi iktidar, yerel yöneticiler, sanayiciler en başta suçlananlar arasında. Bireylerin müsilaj sorunuyla ilgili farklı görüşleri olsa da hepsinin haklı olduğu noktalar muhakkak var. İnsanımız yüzebileceği, oturup seyredebileceği, balığını yiyebileceği bir Marmara Denizi istiyor. Ancak yine toplumumuz Marmara Bölgesi’nde iş, aş bulmak istiyor. Etrafımıza baktığımızda son on beş yılda Bursa’ya taşınan o kadar çok yeni hemşehrimiz olduğunu görmekteyiz ki… Tüm Anadolu iş imkanı olan, medeni, zengin ve ülke nimetlerinden yararlanabileceği yurdumuzun bu coğrafyasında yaşamak için arayış içerisinde. Bu noktada tarlaların arsa olması, sanayi bölgesi olması hem yerel ve merkezi iktidarların hem de insanların hoşuna gitmiştir. Sözü edilen akından herkes nemalanmıştır. Otuz milyon insanı ve dünyaya üretim yapan sanayiyi barındıran Marmara Bölgesi için ne yapılabilir? Nüfusu mu buradan kaldıracağız, sanayiyi mi, bu malların taşınması için her yere inşa edilen limanları mı, neyi? Türkiye ekonomisi başta İstanbul olmak üzere bu bölgede var olan ölçümlenemeyen bir ekonomik iklimin doğurduğu bir tüketim seviyesi sayesinde ayaktadır. Toplum olarak hiçbir zaman ekonomik bir değer olarak görmediğimiz Marmara Denizi’ni, toplumsal bir mutabakat olmadan istediğimiz seviyeye getirmemiz söz konusu değildir.
