Kış gerçekten geldi...
Kar Bursa ve çevresini beyaza boyadı...
Beyaz, masumiyetin rengi...
Saf, duru ve temiz ama pek masum değil bu aralar.
Şartlar normal olsa hiç dert değil de, şu durumda pek sevimli gelmiyor artık.
Soğuk...
Sıcak bir evde oturmak mutlu etmiyor insanı...
Üşüyenleri düşündükçe...
Okullar tatil, çocuklar sokakta...
Bir yanda kardan adam yapanlar, diğer yanda çöpten kağıt ve plastik toplayan yaşıtlar...
Adaletsiz dünya...
İşte canımı yakan, her yerimi acıtan bu...
Ne yapar, ne ederiz bilmiyorum, bildiğim tek şey, hayata başlama şansları eşit değil.
Tamam, dünya adil değil ama, biz bu treni kaçırmadan önlem alırız umarım...
Sokaklar, sadece çocukların cehennemi değil elbette...
Ekmek kuyruğunda bekleyen büyükler, ayağında yırtık ayakabıyla koşturan dedeler, nineler, çok şey var içimi paramparça eden.
Sokağa terk edilmiş canlarımız, minnoşlar, yalvarırcasına insanın yüzüne bakıp bana yardım edin diyen yavrucuklar...
Zaten faturalar, zamlar almış başını gidiyor...
Adım Bahar, adımın içinde umutlar saklı, çiçeğin, ağacın uyanışını müjdeliyorum...
Ne olur sevgili dostlarım, biraz direnin, az kaldı...
Keşke herkeste vicdan olsa en azından sokaktaki dostlarımızı unutmasak...
Sevgiyle, adil bir dünyada kalın...
