Çocukluğumuzun Ramazan ve Kurban bayramlarının gelenekleri bambaşkaydı.
Sabah kalkıp bayramlıklar giyilir, önce evin büyüklerinin elleri öpülür, harçlıklar alınır, sonra da mükellef bir kahvaltı yapılırdı. Bu arada içimiz kıpır kıpır eder, bir an önce kendimizi sokağa atmak isterdik.
Önce doğru bakkala koşar, harçlığımızla bir şeyler alırdık.
Kimimiz kader kısmet oynar, kimimiz düdüklü şeker alıp öttürür, kimimiz de çatapatlar, mantarlar alırdı. Arkadaşlarımızla patlatırken çok eğlenirdik.
Sonrasındaysa gruplar halinde komşu anne-babaların ellerini öpmeye çıkardık. Kimi şeker, kimi çorap-mendil, kimi harçlık verirdi.
Büyük bir sevinçle birbirimize ne topladığımızı gösterirdik.
Arkadaşlarımızla oyunlarımız bayramın verdiği özgürlükle geç saatlere kadar sürerdi.
Ailelerimiz en ufak bir güvenlik kaygısı duymazdı.
Çünkü herkes birbirini tanır, kimse birbirine zarar vermezdi.
Bir arkadaşımın geçen gün yaşadıklarını duyunca, nasıl çok güzel ve huzurlu bir çocukluk geçirdiğimi düşündüm…
Keşke o, herkesin birbirine saygılı olduğu, birbirini kolladığı, sevgi ve huzur dolu günlere dönebilsek…
Demişken; arkadaşımın yaşadığı kabus dolu anları sizlerle paylaşmak istiyorum.
Olay Yunuseli Mahallesinin yakın dönemde oluşan siteler bölgesinde geçiyor. Fuat Kuşçuoğlu caddesi olarak da anılan bölgede Osmangazi belediyesi birçok birbirinden güzel parkın yapımına imza atmış.
Bu parklarda akşamları bölge sakinleri huzur içinde yürüyorlardı…
“Yürüyorlardı” dedim…
Şimdilerde bölgeye dadanan çete halinde 15-20 kişilik genç gruplar adeta terör estiriyorlarmış.
Bu nedenle artık korkudan yürünemez hale gelmiş…
Ne mi olmuş…
Bayramın ikinci günü arkadaşımın biri 16, diğeri 12 yaşındaki çocukları yani kuzenler, 680. Sokaktaki Ezgi Parkta yürüyüşe çıkmışlar, yürürken iri kıyım bir genç yanlarına gelip “beni takip edin” demiş.
Kuzenler aldırış etmeden yollarına devam etmiş.
Etmişler etmesine de 15 kişilik bir grup önlerini kesip. “Ne bakıyorsunuz” diyerek omuz atmışlar.
Küfürler, hakaretler havada uçuşurken, gruptaki çocukların bazılarında kanlı tişörtler olduğunu görmüşler.
Bunun üzerine Kuzenler, en yakınlarındaki bir markete sığınmışlar.
Telefona sarılmışlar, yakında oturan baba hemen gelmiş. Babanın müdahalesiyle 15 kişilik grup uzaklaşmış...
Bunun üzerine kuzenler, grubun gittiğini düşünerek yürüyüşlerine devam etmişler. Ancak sitelerine geldiklerinde, grup önlerini kesmiş. Kuzenler derhal babalarını aramış…
Baba koşarak evden inip, dağılmalarını söylemiş, ancak babaya da kuzenlere de ağır tehditlerde bulunmuşlar.
Kuzenler va baba hemen siteye girmişler…
Kuzenler, bu yaşananları ardından büyük şok yaşamış, uzun süre camdan dışarıya bakmışlar…
Sonrasında aile, bölgede yaptığı araştırmada bu tür olayların çok sık yaşandığını öğrenmişler. Çevre halkı, bu gençlerin tiner çektiğini, hap içtiğini, uyuşturucu kullandıklarını ve sürekli insanları taciz ettiklerini soylemişler… (Bu gençlerin de bizim evlatlarımız olduğunu unutmadan, madde bağımlılıkları nedeniyle bu tür davranışlarda bulunuyorlarsa derhal rehabilitasyona alınıp topluma kazandırılmaları gerektiğini düşünüyorum.)
Buyrun işte size tam bir bayram travması…
Biz çocukluğumuzun güzel günlerinden bahsederken arkadaşımın ve ailesinin yaşadığı büyük travma…
Ya kan revan içindeki o gençlerden biri arkadaşımın çocuğunu, yeğenini bıçaklasaydı..
Bayram hepimize zehir olacaktı.
Bayramların, günlerimizin zehir olmaması, bu travmaların yaşanmaması için ivedilikle önlem alınması şart…
Bursa İl Emniyet Müdürümüz Tacettin Aslan’ın bu konulardaki duyarlılığını izliyorum ve biliyorum.
Sayın Aslan; asayiş ekipleriniz Fuat Kuşçuoğlu Caddesi, 680. Sokak, Bahar Sokak, Ezgi Park gibi bölgelerde dolaşırlarsa bu gibi sorunların yaşanmayacağını düşünüyorum.
Sorun çözülürse bölge halkı size minnettar kalacaktır…
Bu vesileyle, 15 Temmuz Demokrasi ve Milli Birlik Günü nedeniyle şehitlerimizi rahmetle anıyor, huzurlu ve güvenli günler diliyorum…
