Mesele mutluluk değil elbet...
Mesele bir şeyler yapılabileceğini bilmek...
Gençlere bir şeyler anlatmaya çalışıyorum...
Büyük çoğunluğunda, bir tükenmişlik, bir bezginlik, bir isteksizlik ki, sormayın...
Yaşamdan ümidi kesmişler ve bu yüzlerine, duruşlarına, giyimlerine vurmuş...
Gülmüyorlar, koşmuyorlar, eğlenmiyorlar...
Öneri getirince şiddetle reddediyorlar...
Üniversite bile okumak istemiyolar... "Okusam ne olacak ki, iş mi var, herkes yurt dışına gidiyor" diyorlar...
Yaşam standartları eşitsiz, yaşıtlarına göre bir çoğu hayata bir kaç adım geriden başlıyorlar, bu da kabul, genç yaşlarına rağmen vazgeçmişlik halleri, kesinlikle kabul değil...
Biz ailelere çok görev düşüyor bu süreçte...
Kendilerine güvenmeleri, özgüvenlerini kazanmalarını sağlamamız gerek...
İnanın dostlar, bu günleri aşmaları için yardım almaları şart...
Sevgili, Ulu Önderimiz Atatürk ne kadar güzel söylemiş; "Gençler cesaretimizi takviye ve idame eden sizlersiniz. Siz, almakta olduğunuz terbiye ve irfan ile insanlık ve medeniyetin, vatan sevgisinin, fikir hürriyetinin en kıymetli timsali olacaksınız. Yükselen yeni nesil, istikbal sizsiniz. Cumhuriyeti biz kurduk, onu yükseltecek ve yaşatacak sizsiniz."
Çok zor bir dönem var önümüzde, çok zor...
Güzel ve mutlu günlerde sevgiyle kalın...
