35 yıldan fazla oldu. Londra göz hastanesinde bir ameliyat olmuştum. Ameliyat sonrası kontrolları vardı. 3-4 günde bir üst üste 3 kontrol için Londra’da otellerde kalmak yerine gidip gelmeyi tercih etmiştim. Uçak ve trafik düşünülerek randevu saatleri, belirlemiştik ve bunların doktor içinde uygun olması gerekiyordu. Profesörün, Amerika ve İspanya’da iki üniversitede kürsüleri vardı. Kendi alanında çok değerli bir cerrah ve akademist idi. Yoğun çalışan bir insandı. Onu bulabilmem ve beni kabul etmesi nedeniyle çok şanslı bir hasta sayılırdım. Çok iyi bir göz operasyonu olmuştu ve sorunumuzu 25 sene tamamen unuttuk. Bu süre zarfında defalarca görüştüğümüz değerli doktorla randevularımızda gerek ben gerekse o, randevu saati konusunda hep hassas olduk. Hatta bir seferinde hastanedeki odasında saatimizi beklerken önce sekreteri sonra kendisi gelip, acil bir hasta nedeniyle 15 dakika gecikeceğini söylemiş ve özür dilemişti.
Benim değerlendirmem, karşısındaki insana değer vermekti. Evet sağlık sorunu vardı ancak herkesin işi ve zamanı programlı idi. Herkes birbirine bu bilinçten kopmadan saygı göstermek zorunda idi ve yurt dışında bunu çok yaşadım. İş yaptığım firmalarda herkes, randevularına tam saatinde gelir, karşısındakinden de aynı saygıyı beklerdi. Bu hassasiyet bende de de ciddi şekilde uyduğum bir davranış disiplini olmuştu. Randevusuz gelen ile randevusuna geç kalan insanlara karşı, mutlak bir reaksiyon oluşuyor, randevulu ve zamanında gelen hiç kimseyi bekletmiyorduk. Bu bir insana saygı ifadesiydi. Hala da öyledir. Benim, tüm çalışanlarımızın kesin tavrıdır.
5 yıl kadar önce Bursa’da bir göz hastanesinde yeni bir göz ameliyatına girmek zorunda kaldım. Sonunda ameliyatı yapan değerli profesörümüz bir göz damlasının da yardımıyla sorunumu çözdü. Profesörümüz gerçekten değerli bir cerrah. Bundan bir ay kadar önce de, genel kontrol amaçlı bir muayene için bu hocamızdan randevu istedim. Acil bir durumum olmadığından hastanenin çağrı merkezini kullanmıştım. 15-16 gün sonrasına sanırım, saat 16.00 için randevu aldık. Gününde ve saatinden 5 dakika önce hastane danışmaya ulaştım ve danışmaya “inşallah geç kalmamışımdır” diyerek özür diledim. Sorun olmadığını söyleyerek emekli maaşı ile zor ödenebilecek tutardaki muayene ücretini istediler. Ödedim. Elimize bir kâğıt verip hocanın odası önündeki bankta görevli personele vermemizi istediler. Verdik. Bir özürde onlardan diledik “inşallah gecikmemişizdir” dedik. Gecikmediğimizi, beklememizi söylediler. Ve biz beklemeye başladık.
Bekliyoruz. 35 dakika geçti. Herhalde bir acil durum ya da beklenmeyen bir şey var diye düşünüyoruz. Bir bilgi verende yok. 45 dakika geçti. Görevli personele giderek “affedersiniz benim randevum 16’da idi ve oldukça gecikti. Acaba bir açıklama varmı” diye sordum. Görevli bayan birazda ters bir tavırla şöyle dedi. “Biliyoruz beyefendi. Önünüzde iki kişi daha var. 15.20 randevusu şimdi girdi.” Basit bir hesapla 17,30 civarında hocamızı görme şansımız olacaktı. Saat 18.00’ de ise bir iş randevum vardı. Bu müessese de biz hastaların zamanı, işi, hayatı hiç önemli değildi. İnsana saygı sıfırdı. Bekleyeceksin. Onlar ne zaman uygun görürse, o zaman muayene olacaksın.
Ödememi geri istedim. Pervasızca ve sen bilirsin efendi tavrıyla geri ödemeyi yaptılar. Buradaki sorunun hastanene yönetiminin tercihi olarak, 20 dakikada bir oluşturduğu randevu saatlerinde olduğunu düşünüyorum. Bu konuda doktorları ile konuşup daha makul saat aralıklarına göre randevu oluşturmaları gerekiyor sanırım. İnsana saygı her işimizin temelinde olmalı. Randevu veren, ciddi muayene paraları alan ve insanları dakikalarca bekletip bir açıklama dahi yapmayan, hatta tersleyip bir özür dahi dilemeyen bu yönetim anlayışı kınıyorum. Elbette buna razı olan insanımızdan da cesaret almaktalar. Ve üzülerek görüyoruz ki yalnız değiller. Bu saygısızlık pek çok sektörde ve alanda giderek artıyor.
