Üniversite Sınavına bir hafta kaldı...
Uykular kaçmaya başladı...
Sınava girecek çocuklar ve aileler ruhen ve fiziken perişan...
Sınav kaygısı, sınavın kendisinden değil, öğrencinin bu sınava yüklediği anlamla ilişkilidir.
Bu anlam sınavdan çok önce birçok değişkenin etkisiyle oluşmuş olabilir.
Rekabetçi eğitim sistemi, çevrenin yüksek beklenti düzeyi, uygun olmayan ebeveynlik becerileri, öğrencinin kişilik özellikleri, akranlarının süreci yönetme becerileri gibi birçok etken sınavın gereğinden fazla anlam kazanmasına yol açabilir...
Kaygı sadece öğrencide mi?
Tabi ki hayır, aynı kaygı biz anne ve babalarda da var...
Birkaç saate sığdırılacak bir ömür...
Sistem kabul etse bile vicdan kabul etmekte zorlanıyor...
Okul, dersane, özel hoca, özel kurs hepsi o birkaç saatlik sınav için...
Sonra tercih telaşı...
Zaten her yıl herşey değişiyor, bırakın öğrencileri öğretmenler bile bilmiyor çoğu şeyi...
Öğrenciye yol göstermekte zorlanıyorlar...
Hadi tercihler de yapıldı diyelim...
Sonrası inşallah 4-6 yıl daha eğitime devam...
Bir yandan düşünüyorum öte yandan üzülüyorum...
Her anne, baba çocuklarına en iyi imkanları sunmak ister...
Özel Üniversiteler ateş pahası, buna karşılık eğitimleri oldukça eksik...
Devlet Üniversiteleri farklı mı?
Binalar var laboratuvar yok, hoca yok, açılmış kadro yok...
Bölümler var, bilgi tam anlamıyla yok...
Pandemi sürecinde Üniversiteye giren çocuklar bu yıl mezun olmaya başlıyorlar...
Çoğu okula çok kısa süre gittiler...
Evden bilgisayar ile eğitim aldılar...
Yeterli miydi?
Sınavlar bilgisayar üzerinden oldu, neyi ne kadar öğrenebildiler?
"Ne olacak bu çocukların hali?" diye kendimize soruyor muyuz?
Zannetmiyorum!
Zaten bir çok aile, benim gibi başına gelince başlıyor sorgulamaya...
Çocuğumuzun iyi bir okul kazanması için tüm çabamız..
İnşallah kazandı diyelim bu defa sonrası için uykularımız kaçacak..
Kolay değil biliyorum, hiç kolay değil...
Okul bitince iş kaygısı, eş kaygısı hepsi içiçe...
Sınav heyecanıyla bitse keşke...
Her gece yataktan fırlayıp sakinleşmek için saatlerce kendi çocuğumu düşündüğüm gibi bütün çocukları, gençleri düşünüyorum...
Yolları açık olsun, diledikleri sevdikleri mesleklere sahip olsunlar...
Her ne meslek olursa olsun, ama başarılı bireyler olsunlar...
